Sali gunu mukemmel planlarim vardi. Ama hicbiri tutmadi…
Oglen motorum Vecihi’ye atlayip yola ciktim. Valikonagi’ni Fulya’ya baglayan yokustan yurume hizinda inerken birden motor yan yatti.
Yerler islakti ve kasis icin frene basmamla sagima dogru yere kapaklandim. Yerde uzanmisken motorun metrelerce yokustan kayip kaldirima carpip durusunu seyrettim.
Ayaga kalkmaya calistim. Kalkinca sevindim. Sonra sag kolumun garip bir sekilde durdugunu fark ettim. Omzumdan cikmisti.
Biraz ugrasip yerlestirdim. Ama butun kolum uyusuyordu. Vucudumun farkli yerlerinden sizilar geliyordu. Meger omuzdan kirilmis…
Yine de ucuz atlattigimi dusunuyorum.
Detaylarini ayrica biraz toparlaninca yazacagim.
Cuma gunu bir ameliyatla omzuma plak takilacak, bir aksilik olmazsa 1,5 ayda fizik tedavi yardimiyla eski halime donecegim.
Ders dolu bu gunleri ayrica yazacagim. Cep telefonundan bu kadar oluyor.
Bu en zor animda yardim eden Baris ‘Zoban’ Timurlenk’e, baska bir illetle ugrastiklari icin haber veremedigim ailemin yoklugunda hastanede ilk saatlerde refakat eden Senel Sahin ve Fatih Taskiran’a, Amerikan Hastanesi ve Capa Tip Fakultesi doktorlarina COK tesekkurler.
Ayrica arayan, soran, mesaj gonderen yuzlerce kisiye binlerce tesekkur. Hicbirini cevaplayamadim. Hepinizi ilk firsatta arayacagim.
Capa Ortopedi 1. Servisi 120 numarali odadan hepinize hafif sancili selamlar!
(Bu da Zoban’in objektifinden olay sonrasi Vecihi…)
(Yukarıdaki yazıyı hastane yatağımdan tek elimle, cep telefonumdan yazmıştım. 3 ay sonra bu yazıya kolumun ameliyattan sonra geldiği hali de eklemek gerektiğini düşündüm. Buyrun kolumun titanyum desteği ve sayısını unuttuğum vidaları)
Geçen 1 senenin ardından 11 Ağustos 2012 itibariyle bir ekleme daha yapayım: Uzun, zorlu bir süreci geride bıraktım. Düzeldim sayılır, kolumdaki madeni parçalarla yaşamayı kabullendim. Üstelik bu kaza bana çok şey öğretti. Vecihi ile yine güzel günlerim geçiyor ama sağ kolumu hala çok az kullanabiliyorum ve ağrılarım devam ediyor.
Buna da binlerce kere şükür.
Görüşlerinizi paylaşın: