Vecihi ile bir yol hikayesi

Bir Vespa GTV, iki yolcu ve bir tatil kaçamağının öyküsü…

Bilen bilir uzun zaman motor aradım. Daha doğrusu beyaz bir Vespa GT peşinde koştum (aslında hayalim krem bir GTV idi ama ondan Türkiye’de sadece bir tane gördüm ve sahibini ikna edemedim ;). O modelin aradığım rengi çok az ithal edilmişti ve kullanan da satmıyordu. Sabrım senelere yenik düştü ve sonunda 27 Mayıs 2011 Cuma günü 60. yıl özel serisi yeşil bir Vespa GTV aldım. İsmini de öyküsünü hep buruklukla okuduğum, bazı yanlarını kendime benzettiğim ve birçok sunumumda bahsini geçirdiğim Vecihi Hürkuş anısına Vecihi koydum.

Vecihi kesinlikle hayatımdaki en güzel şeylerden biri. Geçirdiğim kazaya ve bende bıraktığı sakatlığa rağmen kış boyu üstüne binebilmek için gün saydım ve sürdüğüm her an biraz daha keyif alıyorum (ilk kazam değildi gerçi). Sağ kolumu hala tam olarak kullanamadığım için Vecihi ile ilişkimiz hala biraz mesafeli. Hala her binişimde kazam gözümün önüne geliyor, kendimi ve Vecihi’yi yerde yatarken görüyorum. Ama keyfi, endişesini bastırıyor her zaman.

‘Uzak’ derken?

Motorla en sık yaptığım şey Boğaziçi güzergahında dolanmak. Bazen Karadeniz’e kadar sürdüğüm oluyor. Tesadüfen denk geldiğim bir blog yazısı bende Vecihi daha da uzaklara gitme isteği uyandırdı. Vespa tutkunu bir baba-oğul İstanbul’dan 94 ve 99 model iki Vespa PX ile yola çıkıp Yunanistan üstünden feribot ile İtalya’ya varmış ve Doğu sahilinin en keyifli rotasını baştan aşağı kat edip dönmüştü. (Bir gün oğlum ve kızımla aynı turu yapmak kısmet olur mu acaba?)

Uzaklara gitmenin bir sınırı yok. Vespa ile bile çıta çok yükselmiş durumda. Ve motor ile seyahat başka şeye benzemiyor. İki teker üstünde, küçücük bagaj ve minimum eşyayla, rüzgara karşı güneş veya yağmur altında seyahat etmek sanıldığı kadar kolay  değil. Üstelik bir arıza halinde derdinizden anlayan bir usta ya da yedek parça bulmak da mucize.

İlk niyetim Avrupa yakasında bir yerlere gitmekti. Çatalca, Çanakkale, Edirne ya da Çorlu nispeten makul geliyordu. Hatta Çanakkale için şöyle bir rota bile çıkarmıştım:

Sonra bir arkadaşın aklımı çelmesiyle fikir değiştirip Gölcük’e gitmeye karar verdim. Google Maps’e göre 1,5 saatte aşacağım 115 kilometrelik bir rotaydı. Yol da rahattı (rahat kısmını motor için ayrıca değerlendirmeli).

Motorla ve tek başıma olmanın verdiği avantajla yol üstündeki akla gelecek her sokak, köşe-bucak ve kahverengi tabelaya dalarak bu rotayı 6 saate yakın bir zamanda tamamladım!

Uzun yol tecrübeleri

Bu süreçte uzun yolun şehir içinde motor kullanmaktan ne kadar farklı olduğunu anladım. Rüzgar insanı resmen evire çevire dövüyor. Üşüyor ve hatta kimi zaman hislerinizi kaybedecek kadar donuyorsunuz. Küçük tekerlekler yoldaki çukurları sürücüye tahmin ettiğinizden çok daha fazla yansıtıyor. Kimi zaman resmen hoplatıyor (bu en tehlikeli durum). Yarım kaskla gözler yanıyor, sinek ve böcekler suratınızda patlayarak yakıyor, kimi zaman ağız ve burnunuza giriyor. Güneş cayır cayır yakıyor, araçların egzost kurumları yüzünüzü siyaha boyuyor. Motor kullanmak yorucu; çok yorucu bir işe dönüşüyor.

Bütün bunlara rağmen yapım gereği ‘zehri aldığım’ için yeni bir rota için kaşınmaya başladım. O sırada eşim Salı gününe denk gelen 1 Mayıs ile haftasonu tatilini birleştirerek motorla yola koyulmayı teklif etti. Pazar, Pazartesi ve Salı olarak 3 günümüz vardı.

Onu bu fikirden vazgeçirmek için elimden geleni yaptım. Sonuçta hala tedirgin ve acemi bir kullanıcıydım, uzun yol tecrübem yoktu ve eşim de artçı olmak için tecrübeli değildi (Artçılık apayrı bir eğitim ve tecrübe meselesi. Acemi artçı küçük bir hareketiyle motoru kontrolden çıkarıp insanı ölüme kadar götürebilir).

Küçük bir ön eğitim olarak ona şunları hatırlattım:

  • Ben komut vermeden inme ve binme.
  • Senden her şeyin tamam olduğunu duyuncaya kadar hareket etmeyeceğim.
  • Durmaya yakın ayağımı yere koyarken ayağını geri çek (Vespa’daki artçı ayak yeri için böyle bir fedakarlık gerekiyor)
  • Ben ne tarafa yatıyorsam sen de o tarafa yat (artçıların en genel ve ölümcül hatasıdır. Düşme korkusuyla ters tarafa yatmaya / doğrulmaya çalışır, motorun arkası kontrolden çıkar ve düşersiniz)
  • Bir sebepten dolayı düşersek ayak ve bacağının motor altında kalmaması için kendine doğru çek.
  • Bana mümkün olduğu kadar yapış.

Bu kadarcık bilgi bile artçıyla güvenli bir sürüş için yeterli (başlangıç için). Kalan kısmını zaten beraber bir şekilde öğreniyor, kurala bağlıyorsunuz (okumak da iyi bir yol elbette. Buyrun: 1, 2) Hep aklıma gelen ancak unuttuğum mesele ortak bir işaret dili yaratmaktı. ‘Durumun nasıl?, üşüyor musun?, duralım mı?’ gibi genel konular için el ve kafa işaretleri belirlemekte fayda var.

Tatil öncesi alışveriş

Cumartesi günü benim TV yayınım öncesi Kadıköy’de kaybolduğum bir gün tesadüfen karşıma çıkan ‘yere‘ gittik. Burası motor servisleri, yedek parçaları ama özellikle uygun fiyatlı giysi ve aksesuarı dükkanlarını barındıran bir yer.

Gölcük seyahati öncesinde buradaki Motomax mağazasından (e-ticaret sitesi de var) Fransız malı siyah bir Bering Blouson Aero almıştım (Sağ resimdeki / 219TL). Kol, dirsek, omuz ve sırt korumalı ve yazlık olduğu için sürüş sırasında kendini neredeyse unutturuyor. Durduğunuz zaman kalın sırt ve bel koruması biraz terletmeye başlıyor ama bu benim gibi çok terleyen biri için bile dert değil. Kendinizi güvenli hissetmenize yol açıyor ve hiç beklemediğiniz durumlarda da işe yarıyor.

Eşime de seyahatten bir gün önce  aynı yerdeki Moto Capro mağazasından tasarım ve teknolojisiyle çok daha güzel ve şık (ve yine yazlık) İtalyan malı bir Daniese mont aldık (460TL).

Cuma günü de Ferco’dan Vecihi’nin ön kısmına küçük bir çanta takabilmek için bir raf almıştım. Fiyatını yazarken bile azap çekiyorum: 647TL. (Yalnız GT serisine şıp diye oturan bu parça GTV’de epey zahmet gerektiriyor. Biz ek somunlarla üstesinden geldik; sonradan araştırdım arada özel parça yaptıranlar bile varmış). Yine Motomax’tan bu çantayı rafta tutması için bir de kancalı gergi ipi aldım (14,32TL).

Tam kask kesinlikle şart

Bütün uyarı ve ısrarlara rağmen tam kask almadık. Büyük hata etmişiz. Yol boyunca çenem ve yanağımda patlayan arı, kelebek, kara sinek ve benzeri böceklerle boğuşup durdum. Bir kısmı burnuma, bir kısmı ağzıma girdi. Bazıları vizörün içine sıkışarak bana epey zorlu anlar yaşattı (o panikle kaza yapmak işten değil). Saatte 80 km üzeri süratte giderken yüzünüzde patlayan bir kara sineğin  ne kadar  acı verdiğini ancak motorcular bilir. Kamyonlardan sıçrayan taş ve minik kum tanelerini saymıyorum bile. Egzost kurumlarını da.

Size tavsiyem: uzun yol için ilk işiniz tam kask almak olsun.

Ben normalde güneş vizörlü beyaz bir Momo Design kask kullanıyorum. Eşimde de kahverengi-krem bir Piaggio Copter var. Bunlar şehir içinde güzel ama uzun yolda kesinlikle yetersiz. İlk fırsatta bu tip yüksek hızlı, uzun mesafeli seyahatler için sade tasarımlı, tek renkli bir tam kask alacağım.

Rüzgarın gözleri haşat etme meselesini Çorlu yolunda tecrübe ettiğim için yarım kask içine bir goggle (Google değil) alayım dedim. Motomax’tan tanesi 16TL‘ye aldığım Tex marka 62884 kodlu goggle o kadar kötü çıktı ki burada anlatıp yine sinirlerimi bozmak istemiyorum (koruma bir yana burnumu kanattı). Böyle şeyleri neden satarlar anlamıyorum. Türk malı bu markanın başka modelleri de var ama onlar nasıldır bilmem.

Yolculuk başlıyor!

Yolculuk öncesi Cumartesi günü program sonrasında niyetim doğrudan eve gidip uyumaktı ama konuklar ısrar edince en azından çorbaya eşlik etmek için soluğu klasik olarak Ciğerizm‘de aldık. Sohbet (ve yemek) tatlı geldi; kafayı bir kaldırdım saat olmuş 03:30…

Hemen eve dönüp 04:00’te yattım. 06:00’da uyanıp, marşa bastım, yola koyulduk.

Hedefimiz Çanakkale / Yeşilyurt Köyü’ndeki Taş Teras Hotel‘e ulaşmaktı (yarım pansiyon / iki kişi günlük 350TL / otel güzel, yolu motor için çok kötü, şaraplar vasat ve ultra pahalı, yemekler orta şeker ama personel ilgili. Özetle: güzel bir butik otel).

Yenikapı-Bandırma arasını hızlı feribot ile geçip devamında otoyoldan gelmeyi planlıyordum. 2 saat süren feribot seferi gidişte motosiklet ve sürücü için 84TL, yolcu için 39TL. Dönüşte motor ve sürücü için 99TL, yolcu için 49TL veriyorsunuz. Yani feribotle 2 kişi motorla gidiş-dönüş toplam 271TL tutuyor. Saat olarak İstanbul gidişte tek seçeneğiniz sabah 07:00, Bandırma’dan dönüşte ise 18:30.

Feribottan inince Bandırma’da buz gibi bir hava bizi karşıladı ve moralimiz darmadağın oldu. Soğuk yetmez gibi bir de hafif yağmur serpiştiriyordu. Motor yolculuğu için daha kötüsü olamazdı. Montlarımız yazlıktı ve fazla içliğimiz de yoktu. İlk defa geçeceğimiz uzun bir yola giriyorduk.

Biraz içimiz ısınsın ve karnımız doysun diye hemen iskelenin karşısında sadece çorba (işkembe, kelle-paça, mercimek, ezogelin) servis eden Çorbacı adlı bir yerde ezogelin içtik (harikaydı / 3TL). Ardından hemen yanındaki Liman Çiğbörek‘te kıymalı çibörek (tanesi 2,5TL) ve çay içtik (dükkanın ismine bakmayın; onun adı çiğbörek değil; çibörek’tir).

Rüzgarla tanışmak

Yola çıktığımızda soğuk ve rüzgardan neredeyse akli dengemizi kaybediyorduk. Yol üstünde kendimizi zor attığımız bir köyden aldığımız gazeteleri montun içine göğsümüzü çevreleyecek şekilde yerleştirerek ancak biraz dayanılır hale getirdik. Hava tamamen bulutluydu ve güneş bir türlü kendini göstermiyordu. Eldivenlerime rağmen elim buz kesmişti ve suratım soğuktan felç geçirmek üzereydi. Kamyonların serptiği ince kum ve taşlar soğuk yüzümde jilet etkisi yaratıyordu. Karşılaştığımız bir TIR kamyonunun ardından seyrederek açtığı hava kanalında bir parça rüzgarı keserek ısındık ama o da arada başka bir yola sapıp bizi ayazla bir başımıza bıraktı. Diğer kamyonlardan çok taş sıçradığı için bir daha yanaşamadık.

Neyse ki Çanakkale’ye doğru güneş açtı ve biraz rahatladık. İzmir yolu üstünde Manzara Cağ Kebap diye bir yere çekip cağ kebap (Çağ değil; cağ. İsmini etin geçirildiği şişinden alıyor) yedik. Mekan harika (ve devasa boyutta) ancak kebap pek matah değildi. Ben seferiyken lüks ve sıradışı lezzet arayan biri değilim, dolayısıyla dert etmedim. 2 cağ kebap ve 2 ayrana 26TL ödedik.

13:15’te sonunda Çanakkale il sınırına ulaşmıştık. Güneş pırıl pırıl parlıyordu, karnımız doymuş ve keyfimiz yerine gelmişti.

Bandırma-Çanakkale arası 3 seçeneğimiz olan güzergahlar arasından ben D200 karayolunu seçmiştim. Google Maps’in bize 2 saat 16 dakikada aşacağımızı söylediği 166km‘lik Bandırma-Yeşilyurt Köyü yolunu yukarıda anlattığım dertler ve molalar yüzünden neredeyse 6 saatte kat etmiştik:

Garip bir şekilde yol neredeyse bomboştu. Hatta bir ara kendimizi zombi filmlerinde otoyolu kullanarak şehirden kaçanlar gibi hissettik. Asfalt yer yer bozuktu ama esas mesele güzergahta neredeyse hiçbir şey olmamasıydı. Enteresan bir mekan, dinlenme tesisi, normalin üstünde bir akaryakıt istasyonu; hiçbir şey yoktu…

Yine de keyifliydi.

Otelimize vardığımızda saat 15:45’i gösteriyordu. Hayatımda o kadar yorulduğumu hatırlamıyorum. Neyse ki bizi güzel bir oda karşıladı. Birkaç saat kestirip kendimize geldik. Bu otel meğerse Bam Teli programından hatırlayacağınız Tayfun Talipoğlu’nun eşi Filiz Hanım’a aitmiş (bir de Bam Teli Yol Konağı adıyla biraz yukarıda başka bir pansiyonları da varmış). Biz de bunları gidince öğrendik.

Yakıt tüketimi

Vecihi’nin önüne astığım rafa büyükçe bir sırt çantası bağladım. Bu başta beni çok zorladı çünkü Vespa’da alışkın olmadığım şekilde aynen büyük motorlarda olduğu gibi gidonu çevirmeme rağmen önümdeki kitle (raf ve çanta) sabit duruyordu. Uzun bir süre dengemi / yönümü bulmakta zorlandım.

Üstelik bu ek parça ve üstüne asılı çanta sürtünmeyi arttırıp hava akışını da olumsuz etkiliyordu. Eşim de pek tecrübeli olmadığından bana tam yapışmıyor, arada bıraktığı hava kanalıyla sürtünme katsayısını iyice arttırıyordu. İki kişi olmanın ve ön, arka ve sele altı bagajın ağırlığını da ekleyince yakıt tüketimi (Vespa’nın kendi standartlarında) epey arttı.

125 kilometrelik feribot sonrası yolda yanlış hesaplamadıysam 9 litre benzin tükettim. Bu oran normalde çok daha düşük olmalıydı.

Bu fırsatla Vecihi’nin teknik özelliklerini de paylaşayım:

  • 4 subaplı tek silindir 250cc / 22HP motor.
  • Otomatik vites.
  • 120/70 teker.
  • Sıvı soğutma.
  • Ön arka disk fren.
  • 100km’de 3.8 litre yakıt tüketimi.
  • Maksimum hız: 120km/s.
  • Boş ağırlık: 146 kg.
  • Uzunluk 1,9m / Genişlik 77cm.

Kaldığımız otelde tesadüfen bir başka arkadaşım da eşiyle tatil yapıyordu ve bize Assos ve Cunda adasını görmemizi tavsiye etti. Pazartesi günü kahvaltıdan sonra önce 26km Doğu’daki Assos‘a (ya da bizimkilerin ismiyle Behramkale) gittik. Yolu kötü ama çok renkliydi. Birçok ilginç kamp alanı, yazlık, köy evi ve otel arasından geçerek ulaştığınız bir tepe…

Bu kareyi çektikten sonra arka solda görünen esas tapınak bölümüne çıkan yol ise yine tam bir scooter kabusu. Dev boyutlu düzensiz taşlardan oluşan bir patika. Beni epey zorladı. Hatta müze girişinde park ederken motordan garip bir koku geldiğini fark edip endişelendik. Ama yukarıdaki manzara tarifsizdi (Alana giriş kişi başı 8TL, otopark ücretsiz).

Limana uğramadan dönmeyin

Yukarıda biraz zaman geçirdikten sonra dağın ardında kalan Assos Limanı’na indik. Çok dik ve virajlı bir yoldan gidilen bu sahil şeridinde harika ve uygun fiyatlı balıkçılar var. Zaten toplam alan uçtan uca 500 metre var-yok. Biz Uzun Ev adlı restoranı seçtik. Tabak tabak meze, ahtapot ızgara ve kırmızı şaraptan oluşan yemeğe 90TL verdik. Mekan muhteşemdi. Kışın da içerde şömine yakılıyormuş. Garsondan öğrendiğime göre yaz-kış toplam 5 aydan oluşan bir sezonu varmış. İçim acıdı.

Yemekten sonra Cunda Adası‘na da gitmeye karar verdim. Bu 117 kilometrelik yeni bir rota demekti:

Yola koyulduk. Yol ÇOK uzun sürdü ama kesinlikle değdi. Ayvalık’ta veda etmeye hazırlanan güneşi muhteşem bir günbatımında Cunda’da yolcu ettik. Geçerken motorla çektiğim üstünkörü bir kare bile olayın muhteşemliğini anlatmaya yeter sanırım (bu karede hiçbir efekt, oynama yok)

İlk başta kafamı karıştıran bir konuyu da açıklamak isterim. Cunda bir ada ama ulaşmak için bir deniz aracına binmeniz gerekmiyor çünkü Türkiye’nin ilk boğaz köprüsü bu adayı Ayvalık’a bağlamak için 1964’te inşa edilmiş. Kısacık bir köprü bu iki kara parçasını birbirine bağlıyor.

Cunda (ya da diğer adıyla Alibey Adası) girişinde sırf günbatımını izlemek için kurulu özel yol kenarı kafeleri var. Bu anı mutlaka yaşayın derim. Biz fazlasıyla yorulduğumuzdan güneşe fazla dalmadan hemen bir yere çökmek istedik. Twitter ve Instagram’dan gelen tavsiyeler üstüne tercihimizi Cunda Balık Evi‘nde yaptık (sahilde değil, içerdeki) Burası Giritli bir ailenin kurduğu harika lezzetleri ve uygun fiyatları olan bir mekan. Garsonlar son derece ilgili ve kibar, fiyatlar makul ve kendinizi gerçekten bir Yunan adasında hissedeceğiniz ilginç bir atmosfer (bu son durum Cunda geneli için geçerli. Hatta Türklerin işlettiği birçok mekanın tabelası Rumca)

Burada yine tabak tabak meze, kırmızı şarap, bir ızgara uskumru, çay, kahve, tatlıdan oluşan menüye 140TL verdik. Helal olsun.

Yemek sonrası gelen rehavetle dönüş pek kolay olmadı 🙂 Hatta keşke otel rezervasyonu yapmasaydık da o gece buradan bir otelde kalsaydık dedik. Bir dahakine böyle serbest düzen gideceğiz. Cunda’da herkes Sobe Otel diye bir yeri önerdi; sizin de aklınızda bulunsun (bu otelin güzel mimari dokusu ve odaları dışında ilginç ayrıntılarından biri Pateriça Köyü bölgesinde kendine ait bir plajı olması).

Böylece Pazartesi gününü de Yeşilyurt Köyü -Assos – Cunda Adası – Yeşilyurt Köyü güzergahında, yaklaşık 360km yol yaparak tamamladık. Yine deliksiz bir uyku bizi bekliyordu!

Dönüş başlıyor

1 Mayıs Salı günü otelde kahvaltıyı yaptık, 12:00’de odaları boşalttık ve saat 14:00’e kadar otelin terasında lafladık. Bu riskli bir karar oldu zira dönüş yolu ve süresi hakkında tecrübesizdik. Farklı bir yoldan dönmeye karar vermiştim. Google’a göre 3 saat 18 dakika sürecek 227 km’lik bir rota idi bu seçenek.

Duble yol olduğu için tercih ettiğim bu rota beni çok pişman etti. Edremit’e kadar nispeten güzel bir yoldan seyrettik. Bu yolu Cunda için de kullanmıştık. Çıkışında yol kenarındaki satıcılardan kara dut suyu içtik ve özütünü aldık (10 litreliği 35TL).

(Şimdi aklıma geldi; bu amca da dahil karşılaştığımız herkes İstanbul’dan Vecihi ile iki kişi gelmemize pek şaştı, bize dua etti. Yoldan geçen arabalar da meraklı gözlerle seyredip durdu)

Edremit çıkışından bir süre sonra Balıkesir’e kadar resmen ecel terleri döktüm. Burası bozuk denemeyecek kadar fena bir yol. Duble yol inşaatının iş araçları yüzünden iyice berbat olmuş ve takla attırıcı çukurlara sahip (tur motorlarının aksine küçük tekerlekli scooterlar için pek çok çukur ölümcül risk taşıyor). Hatta bir tanesinde ön tekerleği bıraktığımı sandım. Şiddettli rüzgarda sürekli çukurlar arasında slalom yapmaktan bütün enerjim gitti.

Susurluk’a doğru başlayan duble yol ile biraz rahatladım. Biraz ilerde Ulusoy Dinlenme Tesisleri’ndeki Yavuz İskenderoğlu‘nda 2 iskender kebap, 1 coca-cola ve 1 şıraya 52,50TL vererek hayretlere düştüm! (Cunda ve Assos’ta yiyip içtiklerimi düşününce)

Feribotu kaçırma stresiyle apar-topar yiyip, tekrar yola koyulduk.

Balıkesir-Bandırma arasını şöyle özetleyebilirim: Rüzgar adlı bir adam beni hiç durmadan, bir sağdan bir soldan Osmanlı tokadıyla dövüp durdu. Ve ben hiçbir karşılık veremeden ayakta kalmaya çalıştım. Rüzgar öyle bir esiyordu ki, sarsıntı bir yana gazı tamamen kapatmama rağmen 80km/s hızın üstüne HİÇ çıkamadım! Yakıt tüketimim maksimuma çıktı.

Dönüş yolu soğuk, rüzgar ve çukurlarla tam bir kabusa dönüşmüştü.

Sessiz endişeme rağmen feribota 15 dakika kala yetiştik (olmadı Bursa’ya kırıp feribotla dönecektim ama hem biletim yanacak hem de hayli ekstra yol çekecektim). Yukarıya çıkıp biraz kestirdik ve 20:30’da Yenikapı’ya yanaştık. BUZ gibi soğukla bizi karşılayan İstanbul’un keşmekeş trafiğinde aralardan, derelerden yolumuzu bulup saat 21:12’de Nişantaşı’na, evimize ulaştık. Dönüşümüzün toplamı 246km tutmuştu.

Yol boyunca tur motorlu gruplar bizimle selamlaştı, sohbet etti. Kimi şaşkınlık, kimi hayranlıkla baktı. 1200cc’lik dev, ultra-teknolojik aletleriyle aştıkları yolları bizim küçük mütevazı Vecihi’mle nasıl geçtiğimi düşünüyorlardı (muhtemelen). Evet onlar kadar konforlu değildi ama yapmıştık ve en az onlar kadar keyif almıştım.

Üstelik daha da fazlasını yapacaktım!

Özetlere gelirsek

  • Artçıyla seyahat kolay değil ama keyifli.
  • Uzun yolda tam kask ŞART.
  • Önceden fazla plan yapmayın. Yolda karar verin. Çok daha keyif almak olası.
  • Nakit para taşıyın. Bazı yerler kart kabul etmiyor (örneğin yol satıcıları).
  • Sosyal medyadan mekan ve yol tavsiyesi isteyin. Çok isabetli sonuçlar çıkıyor.
  • Google Maps (ve telefonunuzla uyumluysa Sygic navigasyon uygulaması) hayat kurtarıyor.
  • Uzun yolda eldiven ve mont şart. Ben unuttum ama dizlik de hiç fena fikir değil. Ne kadar çok koruma, o kadar konforlu seyahat.
  • Aldığınız eşyalar kadar onları motora nasıl yerleştirdiğiniz de önemli. Akıllıca yapmazsanız ikide bir durup inmek zorunda kalabilirsiniz. Örneğin benim eşyalarım ön raf, gidon altı eldiven gözü, sele altı çantası ve arka çanta olarak 4 parçaya ayrılmıştı ve optimum yerleşim şeklini bulmamız dönüşümüze denk geldi (bundan sonraki seyahatlerde işim kolay).
  • Pompa fişlerime göre bu seyahatte toplam 157,79TL‘lik 97 oktan benzin almışım (yalnız eve döndüğümde depom tam doluydu. Yani yakıt maliyetim aslında yaklaşık 128TL).
  • Motosiklet dünyanın EN zevkli şeylerinden biri.
  • Scooter ile de uzun yola çıkılıyor; zerre tereddüt etmeyin.

Bu uzuuuun blog yazısını yazmam dört buçuk saatimi aldı. Umarım faydasını görürsünüz. Yorumlarınızı okumaktan da çok keyif alırım (Unutmadan; hani bir mahremiyet yazım vardı; ona benzer bir olayı da Assos yolunda yaşamışız meğer. Bahsi geçen an da şu).

Yorumlar

40 yanıt

  1. Muhammed ÇELİK avatarı

    Çok keyifli bir gezi gerçekleştirmişsiniz. Benim gibi motorla hiç alakası olmayanları bile imrendirdiniz. Anlatımınız ve ayrıntıları verişinizi çok beğendim. Tebrikler @mserdark

  2. Hasan BEDER avatarı

    Cesaretinize hayran kalmamak mümkün değil, bir de karadeniz turu yapın tam olsun. Yerleşim yeri olmayan güzergah zor bulunur 🙂

  3. Ziya KULLUK avatarı

    Güzel bir yazı olmuş insanın motor alma isteğini ateşliyor.

  4. Cevdet avatarı

    Keyifle okudum tamamını. Fiziksel durumum müsade etse (Boy 1.93, Kilo 110) bi scooter alıp denemek isterdim :]

  5. Hidayet Gürdal avatarı

    Scooterla Avrupa yollarında gezmek eğlenceli olabilir ama Türkiye yolları küçük tekerlekli scooterlar için tehlikeli. Gelecekte uzun yol yapma niyetiniz varsa scooterların kamyonu olan Vespa’yı bi kenara bırakıp büyük tekerlekli bir scooter almanızı tavsiye ederim. En azından yol risklerini minimize edersiniz. Bu arada dizlikler pratik ve koruyucu gibi görünse de uzun yolda korumalı bir pantolon giymek çok daha güvenli. Bu pantolonların yazlık (jean) versiyonları satılıyor. Tam kapalı kask bu hobinin olmazsa olmazı gerçekten de. Yarım kask havalı dursa da kaza anında pek bir işinize yaramaz. File montlar yaz sıcakları için ideal ama koruma anlamında pek işe yaradığı söylenemez. Onun yerine full body armour alıp üstüne ince bi mevsimlik mont da giyebilirsiniz. Tam korumalı bir eldiven ve bilekleri de saran motosiklet botu da olmazsa olmazlardan. Bu arada yaz döneminde uzun seyahatlerde sıcaklardan etkilenmemek için boynunuza ıslatılmış bir fular (Buff, poşu gibi bi’şi de olur) dolamanız da başınıza güneş geçmesini engeller. (bu tavsiye bi doktordan, atmasyon değil 🙂 Uzun, eğlenceli ve kazasız seyahatler dileklerimle…

  6. irem avatarı

    Mukemmel bi yazı olmus amirim,harcadığınız zamana fazlasıyla değmiş.kendi adıma teşekkür ederim.

    Cağ kebap konusunda bi Erzurumlu olarak Koç Cağ Kebab ı öneririm. Erzurum’da yemek başkadır ama İstanbul’da da Beylikdüzüne giderken E5 üzerinde bi şubeleri var.

    Selamlar

  7. Tufan Vardar avatarı

    İŞtahım kabardı. Bir an önce motorumla yollara çıkmak istedim. Eğer istanbuldan sabah erkenden çıkıp akşam evinizde olmak istiyorsanız geçen yaz yaptığım iki rotayı tavsiye ederim. Birisi Çatalca üzerinden kıyıköy ve iğneada güzergahı. Diğeri ise Molla Fenari üzerinden KERPE. iki güzegahta bol virajlı. doğa ile içiçe , keyifli sakin ve gayet eğlenceli. Kerpe ve Kıyıköy istanbula yakın denize girilecek en temiz sahillerden. Eğer denizle işim yok, biraz dağ havası alayım diyorsanız Nisan ‘da yapmış olduğum İznik-Domaniç güzergahını tavsiye ederim. Orada Arap Oturağı Dağ evinde köfte ve kuru fasulye yemenizi tavsiye ederim.

  8. http://masal-adasi.blogspot.com/ avatarı

    Şehir yaşamının kimi zamanlar içimizde yarattığı o kaçıp kurtulma arzusunun vucut bulmuş halini okurken adeta pc başından kopup yol boyunca size eşlik etmiş gibi oldum:) tşkl.
    Benzeri bir güzergah konusunda bir vakit evvel kaleme aldığım kısa yazıda, içimdeki dürtülere şöyle seslenmiştim:

    Çok zamandır söylüyorum sevgilim. şu koca şehir istanbuldan biraz olsun ayrılsak.
    önce gelibolu, şehitlikte biraz dua, biraz resim, dolaşşak.
    akşamüstü yağmur yağsa, biz assosta, midilliye karşı islansak.
    sabahleyin kaz dağıyla vedalaşıp. edremitten ayvalıktan yol alsak.
    ahh izmir işte izmir, işte konak. kordonda salınarak bir kaç tur atsak.
    ertesi gün kuşadası, marmaris. sahillerde uzansak.
    bu yolculuk hiiiç bitmese, İSTANBULU UNUTSAK….
    (buradaki sevgili, mecazen kullanılmıştır!)

  9. Ayhan avatarı

    Ya Cevdet sen nasıl bir canlısın! Yazıyı keyifle okudum fakat senin yazdıkların 2 dilim kuru baklava gibi… Ellerinize sağlık!

    “Keyifle okudum tamamını. Fiziksel durumum müsade etse (Boy 1.93, Kilo 110) bi scooter alıp denemek isterdim :]”

  10. Ufuk avatarı

    Bizim de bu yaz Çanakkale – Ayvalık üzerinden planladığımız bir İzmir gezisi var, bu deneyimleri paylaşmanız çok güzel denk geldi, keyifle okudum 🙂 Tam kasklarımız hazır, Temmuz’da gideceğimiz için çok soğuk olmayacaktır diye umuyoruz 🙂 Bakalım PCX ile bu yol nasıl olacak ?

  11. İbrahim avatarı

    “Hayalim Bu Oldu Artık.”Bu Arada Yazı ve Bilgilendirmeler İçin Teşekkürler…

  12. AHMET ERKASAP avatarı

    Eşimle yapmak istedigimiz bir rotayı yaptığınız için kıskandım ancak ders çıkarmak için çok iyi bir yazı olmuş. Ellerinize sağlık

  13. İsa Koç avatarı

    Scooter hariç, maaliyet 2032,11 TL

    Hey maşallah.

    Oda hiç yoksa bi 8Bin lira vardır.

  14. Mutlu avatarı

    Elinize emeğinize sağlık. Saygı duyulası bir cesaretiniz ve sabrınız var. Ne diyeyim daha. Gittiğiniz yerlere geçen yaz arabayla gitmiştik (hatta Taş-Teras’ta bile kaldık). Edremit-Balıkesir arası gerçekten kabus. Bir dahaki maceranızı okumayı bekliyorum.

  15. eren erduran avatarı

    Blog yazısı istemiştim, sizin yazdıklarınız güzel oluyor diye. Fakat bu kadar uzun olacağını tahmin edememiştim 🙂

    Güzel bir yazı ve güzel bir macera.. Bize de nasip olur gezeriz inşallah.

  16. Göksel avatarı

    Tek diyebileceğim Kıskandım sizi çok fena.

  17. Tunç avatarı

    Öncelikle bu güzel paylaşım için ellerinize, tekerinize sağlık 🙂

    Geçen yıl benim de Burgman 400 ve artçımla (İstanbul-Bandırma-Çanakkale-Bozcaada-Gelibolu-Seddül Bahir-Keşan-Tekirdağ-İstanbul) şeklinde 1,000 Km lik bir turum olmuştu. İzmir yolundaki Manzara Restoran’a kadar o yolları iyi bilirim. Özellikle Bandırma Çanakkale arası yol hem yüzey hem de rüzgar bakımından tam bir kabustur. Bu arada rüzgarla ilgili Osmanlı tokatı benzetmesine çok güldüm 🙂 kesinlikle tam yerinde bir benzetme. Ama gerçekten de herşeye rağmen motor tutkusu bambaşka bir durum. Yorgunluk biter bitmez kaşıntı başlıyor hemen 🙂

    Yeni yol maceralarınızı heyecanla bekliyoruz 🙂

    Sevgiler

  18. Zalamettin Akbodont avatarı
    Zalamettin Akbodont

    https://fbcdn-sphotos-a.akamaihd.net/hphotos-ak-snc6/181309_372172172830402_100001128678754_1016211_1824990403_n.jpg

    şu fotoğrafa bir bak Serdar bey.

    Kapalı kask, sadece uzun yolda değil, Nişantaşı’ndan Bebek’e inerken bile gerekli.

  19. Mustafa Serhat avatarı

    Merhaba Serdar bey,

    Bu siteden haberiniz var mı? [ruzgarinizinde.com]

    Motorlarıyla 15.000 km yaparak Afrika’yı turlayacak bir ekibin sayfası.

    Selamlar.

    1. Sevil Mert avatarı

      Hello Afrika projesinden burada bahsedilmesine çok sevindim. facebook.com/ruzgarinizinde sayfasından bu sosyal medya belgeselini anlık takip edebilirsiniz 🙂

  20. […] da 600cc’den küçük motosikletlerle  böyle bir maceraya atılmamamız şeklindeydi. Serdar Kuzuloğlu’nun motosiklet macerası bizi epey […]

  21. […] da 600cc’den küçük motosikletlerle  böyle bir maceraya atılmamamız şeklindeydi. Serdar Kuzuloğlu’nun motosiklet macerası bizi epey […]

  22. […] süre önceki yurtiçi turumuzda Vespa ile seyahat konusunda epey pişmiştik. Ama yurtdışı bambaşka bir şeydi. Bildiğimiz bir […]

  23. […] Ama son tercih Vecihi‘den yana oldu. Üstelik bu sefer yazın en sıcak döneminde, Kazdağları ve Roma seferinden de uzun bir rota bizi bekliyordu.Bu yazı, bu yolculuğu ve gördüklerimizi […]

  24. Birol Tütüncü avatarı
    Birol Tütüncü

    Keyifle okudum, çok özendim, teşekkürler..

  25. Oktay avatarı
    Oktay

    Çanakkale ye Tekirdağ/Balaban / Uçmakdere /Gelibolu/Ecebat güzergahından gitmenizi öneirirm , daha ucuz ve muthis keyifli bir yol, vespa için ideal 150/250

  26. Ali Güntekin avatarı
    Ali Güntekin

    Upuzuuun yazınız pekte uzun gelmedi. Motosikletinizle yollarda olmak kadar, yol hikayelerini okumak ve dinlemekte büyük bir zevk. Nice gezilere.
    Rüzgardan korkmayın, kollarını gevşetin bacaklarınızı sıkı tutun ve ileri bakın, biraz ağırlık transferi ile kendinizi rüzgara doğru dayayın (çok kolay yazdım ama) bakın rüzgarda motor sürmekte zevkliymiş.

  27. onepase avatarı

    Motorsikletle duygusal hiçbir bağım olmamasına rağmen severek okudum. Elinize sağlık amirim.

  28. […] süre önceki yurtiçi turumuzda Vespa ile seyahat konusunda epey pişmiştik. Ama yurtdışı bambaşka bir şeydi. Bildiğimiz bir […]

  29. meyurdabak@mynet.com avatarı

    Yorumunuz, beni okurken o güzelliklerin içine çekti aynı güzergahı kullanıcım ve çektiğiniz zorluklar bana pusula olacak .

  30. Ali Toprak avatarı
    Ali Toprak

    Yazınızda aradığım cevapları kısmen buldum. Ayrıntılara daha çok girilebilirdi bence. Bu ayrıntılarda daha çok bilgi sahibi olabileceğimi düşündüm. En çok merak ettiğim şey çok zamanı olan bir gezici en fazla 25km hız yaparak daha aşağılara (Fethiye-Göcek) gidebilir mi? Çok düşük hızlarda uzun yolda neler yaşanır çok merak ediyorum. Yolu bitirme tasası taşımadan, 2 hatta 3 günü göze alan biri nelerle karşılaşabilir. Kilo (ağırlık) , bu yolculukta ne kadar etkili olur? Yüze sinek vs. çarpması, kamyonlardan savrulma, ısı kaybı, rüzgar, gibi rahatsızlıklar daha az olur diye düşünüyorum. Hiç deneyimi olmayan biri olarak soruyorum. Emeğinize ve ilginize teşekkür ederim.

  31. mehmet nusret avatarı
    mehmet nusret

    vespa aldım yazılarınız hayatımı kolaylaştırıyor. Bin şükran.

  32. İsmet Hüseyin EKER avatarı

    Zevkle okudum ‘ okurken muhteşem güzellikleri gezmiş gibi oldum , Bu cuma akşamı İnşallah Alaçatıya gidiyorum 1 gece kalıp kuşadasına geçeceğim 1 gece kalıp Ankaraya döneceğim ; Nasipimde var ise İlk seyahatimi Çanakkale ve Cunda adasına düşünüyorum , Önerilerinize uyacağım,Bu güzel gezinizdeki tatlı , hoş, anlatım vede bilgi paylaşımıza teşekkür ediyorum; Saygılarımla İsmet Hüseyin EKER.

  33. Volkan Atabey avatarı

    atom karınca 😀 iskenderde fena geçirmişler yalnız 😀

  34. Koray AKGÜL (@korayakgl) avatarı

    Serdar bey sizi 2013ten bu yana takip ediyorum motora olan aşırı merakım ve teknolojiye olan ilgimle sizi kendime her zaman yakın buldum bu gece blogunuzda gezinirken bu yazınız benim sabahlama sebep oldu. Hala böyle geziler yapıyormusunuz bilmiyorum ama ben Edirne/ Keşanda ikamet ediyorum erikli yayla enez sahillerini gezmeniz ve tarihi yerleri görmenizi tavsiye ederim

  35. murat güneş avatarı
    murat güneş

    İllkez bu denli vespa yol durum vs bilgisi anektotu gördüm amma velakın sizşn gibi işi gücü olan, belli bi yere gelmıs cok şükür sanırım işi günü maddi durumu ıy olan bırıne bu kadar pahalı su cok kazık vs demek ne bılım tuhaf….bız kredı ile motor alıyor Ama asla agzımıza para lafı gelmıyor acabazenginlikcimrilik midir.. Hani bazısı buna hapkitap der ama koca yazıda heaap kitap para tl var

  36. Haluk Çakmak avatarı
    Haluk Çakmak

    çok keyifli bir yazıydı, amirim. nöbette gecenin sessizliğinde çok iyi geldi ve dinlendirdi. Olumsuzluk anlarında biraz gerildim ama (özellikle Cunda adasında vecihi den gelen koku-eyvah dedim arkasından yoksa !!!) neyseki herşey yolunda gitmiş. 15 yıl once kaza sonucu yanına yaklaşmadığım(babama söz verdim bir kere) motoru, çok özlediğimi anladım. yazılarınızı okumak her zaman bana farklı ve özel şeyler katıyor, teşekkürler

  37. Yunus avatarı
    Yunus

    Elinize sağlık.

  38. ilker avcı avatarı

    Güncel motosiklet yazılarınızı bekliyoruz 🙂

  39. ömer uğur avatarı
    ömer uğur

    2012 yazdığınız bu yazıyı 2020 yılında okuyorum. Fiyatlara bakınca 8 yıl içinde enflasyon canavarının nasıl içimizden geçtiğini görerek acınası bir tebessümde bulundum.

Görüşlerinizi paylaşın: