Şehirli yaşamın motorlu taşıtı

İtalyan tasarımının en güzel örneklerinden Vespa, şehirle barışık, ekonomik ve kesinlikle benzersiz bir keyif vaat ediyor.

Çocukluğumun büyük bir bölümü bir şeyleri isteyerek geçti. Sahip olduğum şeyler az değildi ama saplantı derecesinde istediğim şeylere hep çok geç kavuştum.

Bilgisayar gibi…

Dolayısıyla daha çok sahiplendim, daha hevesle sarıldım. Ama aynı zamanda bazı şeylerin sadece belirli zamanlarda keyif verdiğini anladım.

Örneğin gitara en heves ettiğim yıllar karşı komşunun çöpe attığı bir enkaz gitarla başladı ve kendi harçlıklarımla aç kalarak biriktirdiğim ve gizlice senetle aldığım uyduruk bir Hohner elektro gitarla devam etti. Yıllar sonra para kazanmaya başlayınca şu an hala odamda duran Ibanez’i aldım. Ama geçmişti…

O gitarı toplamda 20 defa çalmamışımdır. Parmakları hızlandırmak için saatlerce süren provalar geçmişti artık.

Bu hasretlerden biri de motorsikletti. Çocukluğum bisiklet tepesinde cambazlıklarla geçti. Hatta civarın en akrobat BMX sürücüsü bendim. Günde en az 30 kilometre pedal çevirirdim. Sahil yolundan Yeşilköy-Eminönü hattı akvaryum hevesimden dolayı günlük rotamdı.

Sonraları motorsiklete heves ettim. Ergenliğin verdiği hırçınlıkla bir chopper istiyordum. Hatta mümkünse Harley Davidson. Amerikan filmlerindeki asiler gibi yeri göğü inletecektim. Ergenliğin verdiği hırçınlık ve asilik, mevcut düzenle uyumsuzluk her şeyde uç veriyordu.

Chopper konusunda aslan payını Harley Davidson’lar alsa da ‘Amerikan Ruhu’ diye ısrarcı olmayanlar için Japon emsalleri de hiç fena sayılmaz (Resimde bir Yamaha görüyorsunuz).

Japonya dönemime denk gelen 1992 yılında yanında kaldığım ailenin kardeşi bana Honda CBR’ını HEDİYE ETTİ. Türkiye’ye nakliye masrafının büyüklüğünü duyunca ne kadar üzüldüğümü görmüş olacak ki, onu da ısmarladı! Ama sonra öğrendik ki Türkiye’ye (şimdi değişmiş olabilir) 2 yaşından büyük motor sokmak yasaktı. O da tam o ay 2 yaşına giriyordu. Sadece 4 yarışa katılmış, 3 kupa almış sıfır ayarında bir yarış motoruydu. Çiçek Abbas misali gece gündüz temizleyip duruyordum oysa…

Sahip olacağımı sandığım Honda motorum. Haftalarca temizleyip, bakım yaptığımla kaldım…

Bizimkiler senelerce yalvarmama rağmen motor almakta direndi. Tehlikeli olduğundan dolayı korkuyorlardı sanırım. Buna rağmen hevesim hiç geçmedi.

Ama dönüştü…

Artık bir chopper istemiyordum. Bir yarış motoru da. Enduro da… Hepsinin şehir yaşamına meydan okuma aracı olduğunu anladım. Bu kategorinin örnekleri aslında şehirle barışık değildi. Biri tepesine binip eyaletler arasında dolaşmak, diğeri pistlerde turlamak, öbürüyse dağa bayıra vurmak içindi. Gürültülü, hızlı, kimi neredeyse bir mini otomobil boyutlarında makineler…

Oysa ben çoktan şehirle barışmış, şehrin kuralları ve tarzından mutlu olmaya başlamıştım. Hatta sırf bu yüzden şehrin kalbine taşınmıştım.

1988 yılındaki ilk İtalya seyahatimde hiç dikkatimi çekmeyen scooter (skuğtır okunur) kategorisi sonraki her ziyaretimde biraz daha ilgimi çekmeye başladı. Küçük, sessiz, mütevazı, ekonomik, kolay kullanımlı, kendi halinde motorlar.

Takım elbiseleriyle işe gidenler, gezintiye çıkanlar, bakkal alışverişine yol alanlar… Scooterlar şehre aitti. Her yerde yüzlercesi, binlercesi dolanıyordu. Şehirle barışık, uyumluydu. Oysa chopper’ın şehirle uyumu en fazla bir Hummer ya da Esclade’inki kadardı (benim gözümde).

Sonraları aralarında bir markanın diğerlerinden daha çok dikkatimi çektiğini anladım: Vespa.

Vespa’ya dair birkaç şey

  • Scooterlar 1910’lu yıllara geliştirilmiş epey eski bir form. Temelde arka teker üstünde yer alan muhafazalı küçük hacimli bir motor, üstünde oturan sürücü, ayak tabanlığı ve ön diz muhafazasından oluşuyor.
  • 2. Dünya Savaşı süresince İtalya’ya savaş uçakları imal eden Piaggio (Piyacco okunur), ülkesinin yenilgisi ve bombardımandan dümdüz olan fabrikalarının derdiyle girdiği arayışta İtalya’nın esas ihtiyacının ucuz ve ekonomik kullanımlı bir araç olduğunu fark eder. Almanya’nın Volkswagen Beetle’ı (tosbağa) neyse, İtalya’nın Piaggio scooterları da o olur.
  • Piaggio scooter tasarımında birçok yeniliğe imza atar. Ön kısımda koruyucu bir siper, boydan boya uzanan tek parça şasi, elden kontrol edilen kumandalar, doğrudan arka tekerleğe bağlı sele altı motor, sürekli havalı soğutma gibi yenilikler getirir.
  • Piaggio’nun meşhur scooter markası Vespa birçok filmde ana unsura dönüşür. En meşhurlarından biri Audrey Hepburn ve Gregory Peck’in Vespa tepesinde Roma’yı turladığı sahnelerle bezeli 1952 yapımı Roman Holiday filmidir. Bu filmin gösterime girmesiyle 100 bin ekstra Vespa satılır.
  • Gördüğü yoğun ilgiden dolayı 1950 ve 60’lı yıllarda pek çok ülkede lisanslı olarak üretilir. Birçoğunda da birebir taklitleri çıkar.
  • Vespa’lar çelik şasi ve gövdeli yapılarından dolayı ÇOK uzun süre sahiplerine hizmet eder.
  • 2001 yılında ABD satışına başladığında motor ve tasarımda yeniliklere gidilir. 4 zamanlı ve daha büyük hacimli (250cc) motor, daha geniş gövde ve 12 inç tekerlek ölçüsüne geçilir. GT (Grantourismo) serisi de böyle çıkar.
  • Çinli ucuz alternatifleri yüzünden rekabet edemeyen Vespa 2003’te iflasını ister. O dönemde şirketi satın alan İtalyan Roberto Colaninno markayı düzlüğe çıkarmayı başarır.
  • Şu ana kadar Vespa markası altında 138 farklı model üretildi.

Şahsen Vespa’da en sevdiğim unsurların başında  pratik kullanıma yönelik küçük ayrıntıları geliyor. Bakkal-market alışverişlerinde torbayı asmak için küçük askısı, sele altı, arka çanta ve ön dizlik gözleri gibi. Tasarımının estetiğine söyleyecek bir şey bulamıyorum.

Hayalin gerçeğe dönüşü

Senelerce bir Vespa sahibi olmak için didindim. Etrafımda “sakın alma!” diyenler hiç eksik olmadı. Erteledim ama hevesimi hiç soğutmadım. O sırada Vespa’ya dair motorsikletin kendisi dışında ne varsa topladım. Çanta, anahtarlık, çakmak, saat, çakı, poster, vs…

Sonunda beğendiğim motoru da buldum. Ama (her zamanki gibi) beğendiğim modelin en pahalısı, rengininse en nadiri olduğunu öğrendim. Çok az getirilmişti ve alan da satmıyordu. Sosyal medya derdimi az çekmedi… Sağolsun takip eden yüzlerce kişi de yardım edebilmek için çabaladı. Bir tane buldum ama o da bana yar olmadı.

Krem renkli (Siena), ikinci el bir GT, GTS ya da GTV bulabilme hayalimde ümidi kesmişken sonunda bir tane buldum. Tam almaya giderken telefonda satıldığını ama sıfırı olduğunu öğrendik. Benim artık cidden bir yaz daha dayanma sabrım kalmamıştı. Kalktık, gittik, aldık, döndük!

Beğendiğim GTV250 ie serisinin yeşil renklisi… GTV, 250cc’lik büyük kasa Grantourismo serisinin 60. yıl anısına çıkan özel Vintage serisi (V harfi oradan geliyor).

Motorun fiyatı 13.500 liraydı. Yanlış hatırlamıyorsam 600 lira kask, 1100 lira da arka çanta masrafım oldu. “O paraya araba alınır” dediğinizi duyar gibi oluyorum ama arabam var. GTV hem tasarım hem teknoloji olarak Vespa serisinde en üst noktalardan birini temsil ettiğinden bunca pahalı. Yoksa bunun üçte birine de bir tanesine sahip olmak mümkün (Fakat her durumda bir Vespa Asyalı alternatiflerden daha pahalıya gelecektir).

Motorum henüz 1 ayını bile doldurmadı. Dünyanın en mutlu insanlarından biriyim ve bu yaşıma kadar neden beklediğimi sorup, üzülüyorum. Hayatım şimdiden bambaşka bir hal aldı. Bunları ilerde burada çok yazacağım. Hatta küçük bir kazayla ilk tecrübemi de edindim. Vespalı yaşam her geçen gün biraz daha keyifli, zevkli hale geliyor.

Daha önce dikkatimi çekmiyordu ama Vespa’nın (aynen Alfa Romeo ve Ferrari’deki gibi) kendine has bir motor sesi var. İtalyan ruhunda mı var nedir bilmiyorum. Rölantide çalıştırıp dinlemek bana inanılmaz keyif veriyor. Kırmızı ışıkta beklemeyi sever oldum.

Dinlediğim sesi paylaşayım isterseniz:

Motorumun adı: Vecihi. Hayatımdaki en güzel şeylerin başında geliyor. Fırsat buldukça anı ve tecrübelerimi paylaşmaya çalışacağım.

Son olarak: bir hayaliniz varsa ve imkanınız elveriyorsa SAKIN BEKLEMEYİN!


Yayın Tarihi:

Kategori:


Yorumlar

17 yanıt

  1. ali susar avatarı

    Neredeyse 15 yıllık bir vespası var babamın her türlü bakımını kendisi yapıyor ama şu bir gerçek çok sağlam motorlar. 15 yıl belki daha fazladır tam bilemiyorum şu an, sadece 2 kez kullandım 🙂 motorlara pek merakım yoktu ve annemin de çok korkuyor olması, beni hep engellemesi sonucunda hep arkada oturan oldum 🙂 sizinde dediğiniz gibi bu motorlardaki ses harika, o kadar keyifli anlatmışsınızki içime acayip bir motor kullanma hevesi geldi 🙂
    verdiğiniz bilgiler için teşşekür eder, vecihi ile güzel anılarınız olmasını dilerim…

  2. cenk avatarı

    üstad ne güzel yazmışsın ilk defa yazılarına denk geldim,çok hoşuma gitti bende hep araba kullanan arabasını yeni satmış biri vede sahilde oturan biri olarak kendime bir scooter alıcam,vespa alabilirim ama yaz sonu biraz pahalı bir araç alacağım bu yüzden paramı bölmemem gerek ama BENİ ÇOK ÖZENDİRDİN:(((
    neyseki senin kadar tutkun değilim yoksa hemen bu hafta bir vespa alırdım.Ben fazla kullanmayacağım için malesef o çinli taklitleriyle yetineceğim:(

  3. wishbone avatarı

    4 yıllık Vespa ET4 150 kullanıcısıyım. sitenize ara sıra uğrar ckeck ederdim, bugün bir baktım ki Vespa’dan bahsedilmekte. daha önce yazmışsınız ama görmemiştim. iyi günlerde kullanın motorunuzu. dediğiniz gibi ben de sesine hastayım Vespa’nın, kükrer gibi geliyor sesi bana. kışın iyi havalar da dahil olmak üzere aktif olarak kullanıyorum. trafik çilesi bitti binmeye başladığım günden beri. ekonomisi de cabası!

  4. tugce avatarı

    18 yasındaym ve acayip vespa hayranıyım.çevremdekiler beni vespa sevgimle tanırlar.bende deli gibi bir vespam olsun istiyorum ama maalesef 2. el bile alamam 🙁
    internetten devamlı vespa resimlerine bakarım.yazınıza da bu şekilde rastladım.ne kadar güzel yazmıssınız.yazınızda kendimi gördüm resmen.bende istediği şeyleri elde edemeyenlerdenim .umarım bende hayallerimden vazgeçmem.sizin adınıza çok mutlu oldum. inanın kendim almış kadar sevindim.

  5. […] Mayıs’ta hayatımın en uzun süreli hayali gerçek oldu ve Vespa’mı aldım. Hiçbir şey daha mutlu edemezdi beni.Sene ortasında TRT Genel Müdürü İbrahim Şahin’e […]

  6. […] yenik düştü ve sonunda 27 Mayıs 2011 Cuma günü 60. yıl özel serisi yeşil bir Vespa GTV aldım. İsmini de öyküsünü hep buruklukla okuduğum, bazı yanlarını kendime benzettiğim ve […]

  7. […] Kıyafet zorunluluğu, kasvet, resmi gündem falan yok;  tam benlik anlayacağınız.Atladım Vecihi‘ye ulaştım kapısına.Huber Köşkü bahçesinden Boğaz.Bu ziyarette dev alanın içinde […]

  8. […] ne kadar isabetli bir karar verdiğimi anladım.Meğer 125cc tam bir eziyetmiş! Benim ‘Vecihi‘ 250cc’lik enjeksiyonlu. 60. yıla özel üretilmiş bir model. Vespa’ya dair […]

  9. […] sahip (ve yaz-kış otoparkta yatan) otomobilimizle gitmek hiç fena fikir değildi. Ama son tercih Vecihi‘den yana oldu. Üstelik bu sefer yazın en sıcak döneminde, Kazdağları ve Roma […]

  10. […] motorculara tavsiyelerBy MserdarK on 10/06/2012 in Genel TweetVecihi hayatıma giren en güzel şey. İş için, keyif için ne amaçla olursa olsun onunla dolaşmak […]

  11. […] sahip (ve yaz-kış otoparkta yatan) otomobilimizle gitmek hiç fena fikir değildi. Ama son tercih Vecihi‘den yana oldu. Yazın en sıcak döneminde, Kazdağları ve Roma seferinden de uzun bir rota […]

  12. […] Mayıs’ta hayatımın en uzun süreli hayali gerçek oldu ve Vespa’mı aldım. Hiçbir şey daha mutlu edemezdi […]

  13. […] yenik düştü ve sonunda 27 Mayıs 2011 Cuma günü 60. yıl özel serisi yeşil bir Vespa GTV aldım. İsmini de öyküsünü hep buruklukla okuduğum, bazı yanlarını kendime benzettiğim ve […]

  14. […] ana caddeler polis ve TOMA araçlarıyla kesilmiş, ara sokaklar da sivil polislerce tutulmuştu. Vecihi‘nin tepesinde yanaştığım bütün kontrol noktalarından geri çevrildim. Eylemcilerin […]

  15. […] Kuzuloğlu 16 Haziran 2011 tarihli yazısında gençlik yıllarındaki motorsiklet merakını ve bir chopper sahibi olma hayalini anlatır. […]

  16. […] inkine benziyor aslında. Sadece benim hayalim daha farklı bir şeye dönüştü. İş bu yazı M.Serdar Kuzuloğlu’ nun yazısında ele aldığı modern şehir yaşamındaki ulaşım meselesine alternatif bir bakış açısını ve […]

Görüşlerinizi paylaşın: