Hayatımızın üçte birini uykuda, başka hiçbir şey yapmadan geçiriyoruz. Ve bilim dahi henüz bunun sebebini açıklayabilmiş değil.
Dereden tepeye betonla kapladığımız yarı-açık tımarhanelerimizde yavaşça kaynadığımız için canımız acımıyor. Dehşeti görmek için küçük bedenlere bakmalı.
Sağlıklı yaşam uğruna hiçbir garantisi yokken nice sıkıntı çekiyor ve bunlara ‘yaşam tarzı’ diyerek kendimizi avutuyoruz. Peki işe yarıyor mu?
Annemizi, ülkemizi, ismimizi seçemiyoruz. Ama sağlıklı bir yaşam elimizde (mi sahi?).
Vücudun ısıyı dengelemek için en büyük kozlarından biri kabusa dönüşünce…
Ankara’nın hatırası soğuk algınlığı, İstanbul’un merhabası su kesintisi oldu. Taksicininse bambaşka dertleri vardı…
Hiç ölmeyecek gibi yaşamak öğretildi bize. Ama biliyoruz değil mi, hepimiz öleceğiz. Üstelik en beklenmedik anda, en vakitsiz zamanda. Ben bu hafta bir kere daha hatırladım.
Burun kanalınızdaki küçük bir eğimin hayatınızda ne büyük bir sıkıntıyı tetikleyeceğini tahmin edemezsiniz. Ben de ancak geçirdiğim deviasyon operasyonu sonrasında bunu öğrenebildim.
13 sene sigarayı aşkla içen bir tiryakinin ‘arınma’ sonrası anıları, tezleri ve itirafları.