PWC Türkiye‘nin senelerdir azimle sürdürdüğü ve kendi alanındaki en uzun soluklu örneklerden biri olan WebTV projesinde, Duygu Merzifonluoğlu‘nun konuğu olmuştum. Havalar güzeldi, saçlarım kask yüzünden yine harika bir şekle gelmişti ve keyiflerimiz yerindeydi. Geçtiğimiz hafta yayına girmiş.
Sosyal medya, yeni değer yargıları, bireysel ve kurumsal sorumluluklar, elektronik ayak izleri ve öngörü teknolojileri konularında gezinen bir söyleşi izleyeceksiniz.
Sizin de bu konulardaki fikirlerinizi duymak isterdim.
İnternet hakkında tartışamayacağımız iki gerçek var: dokunmadığı neredeyse hiçbir şey kalmıyor ve dokunduğu her şeyi köklü değişime uğratıyor. Turizm, sağlık gibi bazı sektörlerde bu değişim alıcıyı da satıcıyı da memnun ederken müzik, kitap, dergi, gazete gibi içeriğe bağlı alanlarda üretici (satıcı) tarafı oldukça zora sokuyor.
Yeni medya meselesi hakkında bu blogda da gazete yazılarımda da epey kalem oynattım (aslında klavye tıkırdattım). Satır aralarında yeni ve geleneksel medyayla ilgili önemli tespitler yer aldığını düşünüyorum. İşin kolaycılığına kaçmadan ve her iki tarafı da düşünerek fikir yürütmenin zor olduğu bir konu bu.
Kökten değişim ihtiyacı
Özellikle basılı medya tarafında (kendi rızalarıyla) içeriği ücretsiz sunarak başlayan süreç internetin yaygınlaşması ve herkesiz dijital mecraları tercih etmesiyle zarar vermeye başladı. Ama burada önemli bir hesabın gerçekten yapılmadığını düşünüyorum: gazete ve dergilerin gerçekten hala basılmaya ihtiyacı var mı?
Belleklere daha çok Şarlo ya da Charlie olarak kazınmışsa da Charles Spencer Chaplin aslında Sir (Sör) unvanına sahip bir oyuncudur.
Sessiz film döneminin abartılı oyunculuğa dayalı oyun performansında komedi denince akla gelen ilk isim olmayı başaran Chaplin’in ‘The Great Dictator’ filmi eminim meraklıları için başyapıtları arasındadır.
Komedyen kimliği ABD’de yaşadığı dönemde politik kimliğinin gölgesinde kalmaya başlar. 2. Dünya Savaşı rüzgarının etkili olduğu dönemde faşizm ve militarizm karşıtı görüşleriyle ses getirir.
ABD Başkanı McCarthy dönemindeki ‘cadı (komünist) avı’ sürecinde solcu eğilimleri sebebiyle Avrupa geri dönmeye mecbur bırakılmıştır. İtibarının iade edilmesi ABD Film Enstitüsü’nün kendisini ‘Gelmiş Geçmiş En İyi 10 Erkek Oyuncu‘ listesine sokulmasıyla sağlanmış mıdır bilmem.
‘Özgürlükler Ülkesi’ Amerika’dan sürgün edilmeden önce çektiği The Great Dictator (Büyük Diktatör) adlı film birçok açıdan önem taşır. Alman Diktatör Adolf Hitler’i bir komedi figürü olarak işlemek bir yana, içerdiği meşhur konuşma da sinema tarihine geçecektir. Kendi yazıp yönettiği bu siyah-beyaz film bir lider, faşizm ve savaş reddiyesi olarak önemli bir örnektir. Alıntılayacağım konuşmanın metni için 2 sene çalışmıştır.
Geçen gün bir sohbette anlattığımda masada kimsenin bu konuşmadan haberdar olmadığını görerek üzüldüm. En azından -siz de duymadıysanız- bilin istedim. Önce izleyelim (orijinal videosunu paylaşmaya Youtube izin vermiyor ancak aşağıdaki düzenlenmiş hali sanıyorum daha da etkili):
Blogumu elimden geldiği kadar bilinen ilgi alanlarım dışındaki konulara ayırmaya çalışsam da nalıncı keseri misali yine mesele dönüp dolaşıp internete bulaşıyor. Bu yazı onlardan biri olmayacak.
2009 yılında aklıma gelen bir projeden yola çıkarak bana da başlama gücü versin diye şehirde yaşama adabına dair bir yazı yazmıştım. Çıkış noktam şuydu: çoğumuzun şikayet ettiği şehir yaşamına dair dertlerin neredeyse tamamı aslında bizim kurallara uymuyor değil, kuralları bilmiyor oluşumuzdan kaynaklanıyor.
Kalabalık belirli bir oranı geçtiğinde önceliği asla kültür ve saygıya veremezsiniz.
Ben Anadolu’da doğup büyümüş ve Erzurum’da üniversiteyi bitirdikten sonra İstanbul’a göç edip evlenmiş bir ailenin iki çocuğundan biriyim. Anne ve babamın bana aktardığı genel kültür ve şehir yaşamını nereden öğrendikleri bilmiyorum (gerçi onlar da Anadolu şehirlerinde büyümüşlerdi). Ama şehir hayatına uyum sağlamakta zorluk çektiğimizi, yadırgandığımızı da hiç hatırlamıyorum.
Örneğin babamın büyüdüğü kasaba bugün çok daha muhafazakar ve renksiz. Oysa babamdan çok renkli anılar dinleyerek büyüdüm.
Sebebi bu mudur bilmem ama annemle babamın senaryosunun tekrarında bugünkü sonuç çoğunlukla farklı oluyor.
Twitter kullanımını ‘beslenme’ ve ‘besleme’ olarak (input / output gibi) ikiye ayırırsak benim beslenme amacım bilgilenme, haberdar olmak temeline dayanıyor. Besleme amacımsa tamamen ruh halime, o an ilgilendiğim konuya göre değişiyor. Yani kimileri gibi ‘bir misyonum, imajım, tonum, duruşum olsun’ gibi hallerde değilim. Sonuçta bir kurum değil bireyim. Kendimi markalaştırma gibi bir hevesim de yok.
Ne var ki bu yazıyı yazdığım anda Twitter’da beni takip eden 20 binden fazla kişi var ve bu her ilgi, beklenti grubundan azımsanmayacak kadar alt küme oluşturmak için yeterli oluyor.
Kimi enteresan web siteleri keşfetmek, kimi sohbet etmek, kimi teknoloji tavsiyeleri almak, kimileriyse sadece benim kişisel hayatımı keşfetmek / izlemek için beni takip ediyor.
İnsanların genel beklentilerine göre bir tarz tutturmak mümkün. Ama o da beni olmadığım biri olmaya; ya da en azından olduğum birkaç halimi gizlemeye götürecek. Neysem öyle kalmayı tercih ederim.
Gel gelelim beklentileri de haksız buluyor değilim. Dolayısıyla kendi hesabımı yine aynı şekilde tutmak kaydıyla sadece belirli konularda bilgi sahibi olmak isteyenler için bazı alternatif hesaplar açtım. Bu hesaplar benim esas @mserdark hesabım içindeki konuların kategorilere ayrılmış halleri olacak. Karmaşadan, parazitten uzak, rafine postlar peşinde koşanlar için aklıma gelen en basit çözüm bu oldu.
@msk_tekno : Genel teknoloji haber ve gelişmeleri.
@msk_firsat: Dönemsel fırsatlar, kampanyalar ve haberler.
Bir süredir kapalı devre denediğim bu hesaplardaki içerik ana hesabımdan besleniyor. Ancak ilerde sadece bu hesaplara yönelik özel postlar da gireceğim.
Üstünde emek vermeyi düşündüğüm bir diğer konuysa Twitter listeleri. Şimdilik herkesin kullanımına açtığım 4 liste var. Diğerlerini de içime sindikçe paylaşacağım.
Bu listelere abone olarak içerdikleri hesaplara tek tek abone olmaya gerek kalmadan tüm paylaşımları ve gelişmeleri kolayca takip edebilirsiniz. (Bu listelerde eksikler olduğunun farkındayım. Unuttuğum, eksik bıraktığım, eklemem gereken hesapları da yorumlarınızla ulaştırırsanız sevinir ve hemen eklerim)
Faydalı olması dileğiyle.
NOT: Elbette Twitter ve benzeri paylaşım ağlarının bir diğer mahareti de hashtag. Ben de sıkça kullanıyorum. Burada tercih etmeyişimin sebebi 140 karakter limitinden yemesi ve başkalarının da aynı hashtag’i kullanarak içeriği bozması riskidir.
