Okumayı sökmeden önce etrafımdaki her şeyi bilenlere okuturdum. Banklardaki banka isimlerini, tabelalardakileri, gazete başlıklarını… Bu sayede çok erken yaşta okumayı-yazmayı öğrendim. İyi mi oldu bilemiyorum. Zamanından önce öğrenilenler insani akranlarından koparıyor. Bu zaman kaymasının sıkıntısını ilerleyen yıllarda çok çektim.
Eski ofisimden bir kesit. Kütüphane için tıklayıp büyütmek gerekebilir.
Yine de okuma-yazmayı hep sevdim. Hayatımın her anında en çok yaptığım şey okumak oldu. Bana haz verenin okuma eylemi mi yoksa okuduklarımdan öğrendiklerim mi olduğunu tam anlayamadım. Büyük ihtimalle ikincisi. Kendimi bildim bileli sahip olduğum doymayan merakımı ve yeni bir şey öğrenmenin bana verdiği hazzı size tarif etmem mümkün değil. Bunun psikolojik bir sorun olup olmadığını anlamak için tanıdığım uzmanlara bile danışmıştım (ve tahmin ettiğim gibi benimki bir sorun / saplantı olarak tanımlanıyordu).