Türkiye’de kitap okuma konusuna ne kadar ilgisiz olduğumuz malum. Yine de biraz rakam vereyim, aklınızda biraz daha şekillensin:
- Türkiye’de 100 kişiden sadece 4,5 kişi kitap okuyor.
- Japonya’da bir kişiye 25, Fransa’da 7 kitap düşüyor. Türkiye’de 12 bin kişiye 1 kitap düşüyor.
- Brezilya’da yılda 13 bin kitap basılıyor, bizde 7 bin.
- Azerbaycan’da kitaplar 100’er binlik dilimlerle baskı yapıyor. Bizdeki baskılar 1.000’erlik dilimlerin. Yani 5. baskı dediğimiz kitap aslında 5 bin basmış oluyor. Orhan Pamuk, Murathan Mungan gibi istisnalar var elbet. Onların baskı adetleri 10’ar binlik.
- Norveçliler yılda kitaba 137 dolar veriyor. Güney Koreliler ise 45 dolar. Biz 0,45 dolar…
- Nüfusun sadece yüzde 4’ü dergi okuyor.
- Satın almasa da nüfusun yüzde 22’si bir şekilde gazete okuyor.
- Televizyon izleyen nüfus oranı yüzde 94.
- Öğretmenler arasında kitap okuma alışkanlığı olanların oranı yüzde 33.
- İnsanlara ihtiyaçları sorulduğunda kitap 235. sırada yer alıyor.
- Kadınlarımız günde ortalmaa 4,5 saat televizyon izliyor.
- Genel anlamda eğitim düzeyinin düşük olduğu gruplarda televizyon izleme oranı ve süresi artıyor.
- MESAM verilerine göre Türkiye’de müziğin yüzde 70’i korsan.
- 5 yıl önce albümler için 60 milyon bandrol alınırken bu rakam bu sene 6 milyona ulaşamadı.
- Türkçe hizmet veren ve kapatılan korsan müzik dağıtım site sayısı 160 bine ulaştı.
- Müzik sektörünün iddia ettiği yıllık zarar 468 milyon dolar.
- Korsan DVD ve VCD kullanımı müziğin de üstünde bir oranda devam ediyor.
Özetleyecek olursak kitap zaten okumuyoruz, gazete bulursak okuyoruz. Bolca televizyon izliyor, radyo dinliyoruz. Ama şarkı ve filmlere para vermiyoruz. Yapabiliyorsak internetten bedavaya çekiyoruz ya da ucuza korsan alıyoruz.
Peki bu tablo değişebilir mi? Şöyle bir düşünelim.